Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In schola desinis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quis Aristidem non mortuum diligit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ostendit pedes et pectus. Duo Reges: constructio interrete. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Bork: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Quid adiuvas?: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Bork: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Pollicetur certe.: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Numquam facies.: Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Urgent tamen et nihil remittunt.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Velut ego nunc moveor.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Et tamen vide, ne, si ego non intellegam quid Epicurus
loquatur, cum Graece, ut videor, luculenter sciam, sit
aliqua culpa eius, qui ita loquatur, ut non intellegatur.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus
accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Tantaque est vis talibus in studiis, ut eos etiam, qui sibi alios proposuerunt fines bonorum, quos utilitate aut voluptate dirigunt, tamen in rebus quaerendis explicandisque naturis aetates contenere videamus.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tum ille: Ain tandem? Verum hoc idem saepe faciamus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;